Ik sport al zolang ik mij kan herinneren. Mijn ouders vonden het namelijk erg belangrijk dat ik en mijn broers beweging kregen. Waar mijn broers al snel hun sport hadden gevonden, voetbal, moest ik toch even zoeken voordat ik wist wat ik echt wilde. Ik zat al op tennis, want dat deed eigenlijk mijn hele familie dus dat was een logische keuze. Maar wat ik daarnaast zou moeten doen, ik had geen idee. Ik heb volleybal uitgeprobeerd. Erg leuk, maar toch niet helemaal wat voor mij. Dat doordraaien kwam niet in mijn systeem en opslaan met platte hand is, hoe stom het klinkt, als hoge wiskunde voor mij. De meiden uit mijn team waren ook allemaal een paar jaar ouder en op die leeftijd scheelt dat heel veel, geloof mij! Toen heb ik een blauwe maandag op ballet gezeten, maar dat was ook niet echt mijn ding en uiteindelijk ben ik geëindigd bij paardrijden. Voor mijn ouders iets minder, want het is niet de goedkoopste sport die er bestaat. Enfin ik ging op paardrijles en uiteindelijk reed ik wedstrijden en presteerde ik toch best nog wat. Nadat ik mijn havo-diploma had behaald, ging ik echter in Groningen wonen en daarmee nam ik afscheid van het paardrijden. Het was tijd voor een nieuwe sport en dit keer leek een teamsport mij wel ideaal, dan leer je in ieder geval nog wat mensen kennen.
Hockey
Mijn keuze viel op hockey. Ik weerlegde alle vooroordelen over kakkers en zag de feestjes met het vele bier juist wel zitten. Helaas ben ik niet de meest handige en met een hockeystick overweg gaan, is dan ook een hele kunst. Ik kwam gelukkig wel terecht in een heel gezellig team. Met name dat gezellige was erg te merken. We waren allemaal geen natuurtalenten, maar vonden het heerlijk om onze frustraties op het veld te uitten. Onze trainer probeerde ons zo goed en zo kwaad wat technieken bij te brengen, maar makkelijk was het niet. Op wonderbaarlijke wijze wonnen we af en toe een wedstrijdje en dat had meer te maken omdat de tegenstanders nog minder capabel waren om met de hockeystick overweg te gaan. Ja, ik zat in dames vier: louter bier en plezier! Een goed motto naar eigen zeggen. Bij een echt team hoort natuurlijk ook een professionele outfit. Waar ik naar de training kom in mijn simpele sportkleding en afgetrapte schoenen, zie ik er tijdens wedstrijden zowaar professioneel uit. We hebben tevens onze sportkleding laten bedrukken met ons dames vier motto! Dat mocht natuurlijk niet ontbreken. Uiteindelijk is ons team opgeheven, omdat er te weinig animo was. Voor de overgebleven losers, waaronder ik, zat er niks anders op dan stoppen of op de bank te zitten bij dames drie. Dat is waar mijn hockey carrière eindigde. Vanaf toen ben ik maar naar de sportschool gegaan.
Boksen
Ik mis het hockeyteam. Gezellig met de meiden trainen en af en toe een weekendje weg, gewoon omdat het kon. Dat doe je echt niet met alle mensen van de sportschool, ik zou er ook niet aan moeten denken. Ik wilde toch wel weer wat nieuws proberen en ondanks dat het geen teamsport is, leek boksen mij wel wat. Kickboksen om precies te zijn. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me ontzettend stoer voel met die bokshandschoenen aan en het is heerlijk om je frustraties letterlijk van je af te slaan en schoppen.